Een tijd van wachten is altijd spannend!
We hebben een week geleden een bod uitgebracht op een woning, zoals te lezen is in mijn vorig blog.... En dit is niet geaccepteerd! Wat betekent dat voor ons? We laten het erbij, want de eigenaar heeft laten weten dat de vraagprijs ook meteen zijn vaste prijs zal blijven!
Huis nummer twee komt nu in beeld, een heel andere woning dan huis nummer één en we moeten hier wel even over nadenken, want hoe klaar de eerste woning is, die zit ook aan de top van ons budget.
De tweede woning is bepaald níet klaar, maar deze zit dan ook op de helft van ons budget.... Hier kun je met de andere helft van je budget een woning maken die past als een jas...
Maar weer moeten we wachten, ook voor de verkopende partij is het nogal wat, vooral als het de ouderlijke woning betreft, die nu erfenis is geworden.
We gunnen het maar wat tijd en storten ons ondertussen op het sorteren van ons huisraad, onze kleding, vazen, potten, planten, fotoalbums en prullaria.
Mijn energie die ik steek in het stekken van kamerplanten, is vervlogen als ik die planten maar zo weg doe en ik kan het niet over mijn hart verkrijgen. Ik ga aan de slag met het zoeken van kamerplantenoppassers voor de komende tijd.
De familie die mijn planten een tijdelijk asiel willen bieden, druk ik op het hart dat, wanneer ze het niet overleven, ik dat dapper zal accepteren! Toppers, dat ze dat voor mij en Jappie willen doen!
Het huisraad wat nog steeds in verhuisdozen zit na de vorige verhuizing gaat weg, zo besluiten we. Vier jaar lang staat het al op zolder en we hebben de inhoud ervan niet gemist. Totdat je tóch voor de zekerheid één doos opent en je jeugd zich voor je uitstalt... Fotoalbums, mijn leren motorbroek, drie maten te klein, zwemdiploma's en het rapport van de lagere school. Zelfs een door mijn moeder gebreid geel met bruin wollen jurkje waarmee ik op de foto sta bij de eerste kerstboom van mijn leven...
En het trouwtasje van mijn moeder, wat ze zelf gemaakt heeft van lichtblauwe stof en een oud zilveren beugeltje.
Zo hard kan je niet zijn, dat die zaken weggegooid worden. Ze gaan na een vertederend moment terug in de doos waarop met grote letters nog "BREEKBAAR" staat geschreven van een nóg eerdere verhuizing.
De leren motorbroek is overigens wél in de zak beland met andere tweede kans kleren voor de kledingbak op de hoek van de wijk. Ik hoop dat een andere dame er nog wat plezier aan mag beleven.
We hopen de volgende keer wat meer zekerheid te hebben en dat we kunnen melden dat ons bod is geaccepteerd!
Reactie plaatsen
Reacties