Een enerverend weekje! Nadat het tot onszelf is doorgedrongen dat we een overeenkomst hebben met betrekking tot een woning in Montel de Gelat in het door ons zo geliefde Les Combrailles in de Auvergne realiseren we ons dat het nu écht is....écht echt.
We waren natuurlijk al druk bezig met het opruimen van allerlei wel of niet te bewaren zaken, groot of klein, zwaar of licht, breekbaar of van papier of hout. Dingetjes met een emotionele waarde, die liefdevol door je vingers gaan en daar nét iets langer doorheen bewegen dan dingetjes die je minder liefhebt.
En mán oh mán, wat verzamel je wat, zo door de jaren heen! Je zou toch denken dat we na al die weken alles wel een keer door de handen hebben gehad, maar er lijkt geen eind aan te komen.
Herken je het, dat als je objecten terugziet na jaren, je deze de volgende keer weer wilt gaan gebruiken, tentoonstellen of alsnóg een keer op marktplaats wilt proberen kwijt te raken? Nou, vergeet het maar!!
Het gaat weer in dozen of kratten, en die komen opnieuw ergens op een zolder, een kelder of een kast en blijven daar vast verstopt tot je weer eens gaat verhuizen.... tenzij je natuurlijk nooit verhuist.
Bij de vorige verhuizing waren daar de elpees! Die ronde vinyl-schijven die al een tijdje weer helemaal hot zijn... Dan heb je geen enkele mogelijkheid meer om die prachtige oude muziek weer eens af te spelen, want je hebt toch helemaal geen pick-up meer?
Totdat er een stel van de kinderen zo lief is om ons te verblijden met zo'n ouderwets apparaat met een ingebouwde radio en zelfs nog ergens een ongelooflijk klein openingetje met een usb-aansluiting....jawel! Alle elpees zijn gedraaid en beluisterd en wat heb ik meegezongen; alle teksten vond ik nog ergens terug in het jeugdig deel van mijn herinneringen! GE-WEL-DIG!
Dan wordt het woensdag en wordt het voorlopig koopcontract getekend, zo'n duizend kilometer ten zuiden van waar wij ons bevinden. Menig pagina paraafjes zetten en hier en daar een handtekening om één en ander juridisch vast te leggen bij de Franse notaris.
Nou gaat dat in Frankrijk toch ook weer anders dan hier, want na dit moment gaan voor ons tien dagen bedenktijd in. Zonder boete kunnen we ons gedurende deze tien dagen plus weekend nog bedenken en van de aankoop van de woning af.
Er wordt een datum geprikt voor de overdracht van de woning in december en we horen van de makelaar dat we onszelf met kerst een woning cadeau gedaan zullen hebben! Pffff....wat gaat dat nou ineens snel!
Het betekent dat we na de overdracht van onze woning hier in Friesland maar twaalf dagen dakloos zullen zijn en het betekent ook dat we helemaal geen tijd gaan overbruggen in het zonnige Spanje! Nee, we kunnen direct los!
Maar eerst nog een week of vier werken en voorbereidingen treffen voor de verhuizing.
Als één van de leukste gebeurtenissen in deze tijd is een familiedag van mijn kant met de kinderen, hun aanhang, broer en zijn vrouw en hun kinderen. Een bont gezelschap op een donkere regenachtige zondag, verdeeld over vier felgekleurde antieke dafjes, al toerend door het Friese land en onze lach zal nog lang naklinken daar! Wát een leuke activiteit, om nooit te vergeten! Tijdens het etentje kunnen we mooi eens peilen wie waar en wanneer wil helpen met het verhuizen.
Nou is dat niet een kleinigheid, want alles moet eerst in boxen en dan een maand later naar het midden van Frankrijk. En dat in deze donkere tijd...
Gelukkig is er ook nog de kant van Jappie. Daar komt later eens een familie-dagje, als we terugkomen met vakantie in Friesland. Ook zij helpen met sjouwen, regelen, op bloemen passen en ook hén zullen we vast over niet al te lange tijd kunnen verwelkomen in ons nieuwe habitat.
Nog vier weken werken en wonen op onze huidige stek!
Reactie plaatsen
Reacties