1 April

Er komen wat berichten binnen, waarvan ik denk... is dit een grap? 

Eén april en ik kan me niet direct een grap herinneren, behalve een grap vanuit mijn vroege jeugd, waar een schoolvriendinnetje het leuk vond om mij bang te maken voor een straf van de juf omdat ik mijn inktpot niet goed had afgesloten en dat er daarom een inktvlek was ontstaan op ál mijn schriftjes..... Het vak onder mijn schoolbankje zou ónder de blauwe vlekken zitten en ik kon me maar voorbereiden op een waardige straf....

Of dit meisje zich daarna nog schoolvriendin mocht noemen weet ik niet meer maar mócht ze dit ooit lezen, hééft ze zich ooit schuldig gevoeld over míjn schuldgevoel??? De opluchting die ik voelde toen ik mijn vakje inspecteerde en mezelf kon overtuigen van een schoon en opgeruimd vak, zónder blauwe inktvlekken, heeft zíj in ieder geval niet gevoeld, wat ze later wél zal hebben gevoeld...een blauwe inktvlek op haar jurkje, linksonder de lintjes aan het rugpand... Ik weet nog dat de vlekjes een vlindertje vormden en ik denk niet dat haar moeder er blij mee zal zijn geweest...

Eén april, en het is geen grap; wij gaan verhuizen van onze tijdelijke kamer en aansluitende keuken naar onze permanente kamer met aansluitend een nieuwe keuken, waar we al sinds eind december naar uitkijken. 

De afgelopen week is de keuken geïnstalleerd en we zijn al een aantal dagen bezig de dozen met keukenspullen te vinden, te openen en alles wat we kunnen gebruiken er uit te halen, schoon te maken en er een goed plekje voor te zoeken in de gloednieuwe keukenkastjes. 

En....ik heb mijn fietsjassen gevonden (!!!) tussen het vergiet en de hapjespan, verpakt in een plasticzak, waarschijnlijk ter bescherming van beide gebruiksvoorwerpen. 

De eettafel is verhuisd naar de eigen huiskamer en op dit moment zit ik mijn stukje te typen in onze nieuwe leefkamer. Het is nog een beetje onwennig, na een tijdje camper, een aantal weekjes in twee verschillende gîtes en een maandje in een tijdelijke rommelige kamer met vergelijkbare keuken, waarin we ons best thuis voelden bij het houtvuur, ons eigen chillhoekje wat we er hebben bedacht en ons koffiehoekje waar we dagelijks onze Franse kwartiertjes met J., de elektricien, konden beleven. Wat hebben we veel in het Frysk en in het Frans besproken aan de tafel en wat was het er soms een rommeltje met telefoons, een laptop, een sjaal, wat was om op te vouwen of op te ruimen, lampen die we even niet op een andere plek wisten te plaatsen, een franstalige krant om van te leren, een vergeten koffiekopje, onze agenda, de suikerpot, een haarelastiekje en gebruiksaanwijzingen of garantiebewijzen van nieuw aangeschafte zaken, wel of niet al in gebruik genomen, en altijd, maar dan ook echt ALTIJD een doosje tissues voor alle voorziene en onvoorziene ongelukjes, niespartijtjes van het vele stof en van tranen, wel of niet van het lachen en een verlengsnoerdoos waarin alle noodzakelijke apparatuur zijn voeding of lading ontvangt.

Hier aan de tafel zijn aan heel wat zaken besproken, noodzakelijke, minder noodzakelijke, en -  aan gekkigheid grenzende en hilarische - zaken. 

Goede herinneringen aan gesprekken aan deze tafel zullen vast nog komen en hoopvolle toekomstige gesprekken zullen zich ontwikkelen en uiteraard ook weer de eerder genoemde gekkigheden zullen aan deze tafel plaatsvinden. Maar goed dat het een tafel is met ruime afmetingen.... 

Het licht is in de nieuwe kamer wat zachter en helder. De radio doet het eindelijk en we hebben een zender gevonden met muziek die wij kunnen waarderen. Veel zenders hier vinden wij niks, alleen gepraat en gereutel over dingen die wij niet - of niet volledig - kunnen of willen volgen. Muziek terwijl u werkt valt hier toch wat beter op zijn plek en op dit moment - hoe toepasselijk - speelt "I'll be home soon" Lekkerrrr. "Que sera, sera", "what ever will be, will be" volgt en hiermee besluit ik mijn sentimentele gedachtengang maar eens even af te sluiten.

Een dag van inkopen in Clermont Ferrand is een welkome afwisseling. Het is altijd een prachtige rit, afhankelijk van het weer, maar ook met slecht weer is het een bijzondere rit. Vandaag is het lente en dat merk je. De kleur geel overheerst hier vandaag. We stoppen op een parkeerplaats waar je een prachtig overzicht over de omgeving hebt en waar het lentegevoel je een boost geeft. Alles groeit en bloeit, terwijl het toch nog best koud is. Hier is het leerzaam; een groot aantal jeugdige leerlingen staat te wachten om hun touringcar in te stappen. Zij zijn hier vast iets wijzer geworden over de omgeving waarin zij wonen en leven. Ook voor ons zal dat de komende tijd gelden. We hebben nu niet veel tijd, maar we maken hier zeker wandelplannen. Verschillende borden met info kunnen ons voldoende triggeren om de wandelschoenen aan te trekken en op onderzoek te gaan.

Er staat ons nog een werkzame dag te wachten, restantjes werk en opruimdingetjes zullen we - naarmate de dag zich vordert kunnen afvinken. De komende dinsdag en de rest van deze week staan in het teken van een retourtje Jelsum in Fryslân om onze (bijna) laatste maar onmisbare spullen richting de Auvergne te halen.