Alweer een week voorbij!!

Mensen, mensen, wat vliegt de tijd! Het is bijna niet bij te benen!

Ben je net klaar met je blog, ben je alweer een week verder en zit je opnieuw een verhaaltje uit te tikken en je foto´s uit te zoeken.

Als zo´n beetje het einde van de week in zicht komt begint Jappie al te vragen wat ik deze week met mijn blog doe en wanneer ik denk het te schrijven. Nou denk ik daar vaak niet zo zwaar over na, het is meer een weekend-activiteit die ik oppak, afhankelijk van verdere plannetjes, het weer en de situatie. Het zal geen "moetje" worden, want dán is de tijd gekomen om eens na te denken of ik mijn tijd niet beter ánders zou kunnen besteden!

Ik vind het echter nog steeds leuk om te doen, zolang er stof is tot schrijven! Ik val vast wel eens in herhalingen, maar er gebeuren nog steeds genoeg dingen die voor mij voldoende leuk zijn om te vertellen, op te schrijven en te delen!

Deze week zijn we wel heel hard op weg naar het afkrijgen van ons eigen woongedeelte. De puntjes staan op de I 's, de gordijnen hangen en het klinkt daardoor niet meer zo hol in de kamer. 

Alles heeft weer een schoonmaakbeurt gehad en het zal de komende dagen netjes blijven, want we gaan nog even met de camper op stap! 

Wederom staat er een aflevering van ramen op de agenda, af te halen in Lyon. Een eerdere ophaalactie van een partijtje ramen - in november vorig jaar -  is maar voor de helft geslaagd omdat de andere helft al kapot gegaan is in de vrachtwagen. 

We besluiten de camper voor twee nachten neer te zetten in Villefranche op een camperplaats aan de rivier de Saône, vlakbij de snelweg naar het zonnige zuiden, waar meerdere camperaars een plekje vinden voor de nacht! 

De rit op zondag vanaf thuis naar Villefranche voert ons dwars door de bergen, waar hier en daar nog volop sneeuw ligt. De lucht is oneindig blauw, puur en helder en je kunt zonder jas buiten!

Op een hooggelegen pauzeplaats turen we naar het oosten en er steekt een enorme berg wit af tegen de donkerblauwe lucht.... ik vraag me af of je vanaf hier de Mont Blanc al kunt zien, maar het lijkt er zeker op! Beter nog, het kan eigenlijk niet missen, want er is geen andere berg die daar zo bovenuit kan steken! Hemelsbreed is het wel 250 kilometer ver en bijna niet te bevatten!

Onderweg zien we veel jagers hun hobby uitoefenen. Of eigenlijk is het geen hobby, maar meer iets wat bij hun leven hoort. Het jagen gaat van vader op zoon en als eind september het jachtseizoen opent, wees dan maar op je hoede als je het bos ingaat! Veel Fransen vinden het een fantastische bezigheid en begrijpen niet dat wij daar zo anders over kunnen denken...

Ze halen hun jachtgeweren weer tevoorschijn en zetten hun autootjes (vaak een bestelbakje) bij de bosrand, trekken hun oranje of geelgekleurde jas of hes aan en gaan op jacht!

Als de jacht - de chasse - is afgelopen (tenminste, dat mag je hopen), dan komt de fles op tafel of iets wat voor tafel door kan gaan...!

Er worden - afhankelijk van het aantal jagers - meerdere flessen wijn opengetrokken en er wordt onophoudelijk trots geproost op de trofeeën die ze hebben bemachtigd! Als het weer het toelaat zitten ze gezamenlijk onder de boom, de jachtgeweren klaar voor het geval er nog een wild zwijn, konijn of fazant komt langs huppelen. 

Toch zie je ook alleengaande jagers, voor hen staat er thuis misschien een glaasje klaar, denk ik!

Vorig jaar vertelde onze elektricien dat hij ook vaak op zondag gaat jagen. Hij vroeg of hij een duif voor ons moest schieten... Ik heb hem voorzichtig maar resoluut moeten bedanken voor het aannemen van een door hem geschoten duif... Ik heb al een afkeer van een enkel vergeten veertje dat nog op een kippenvelletje zit als ik kip wil klaarmaken, laat staan dat ik een hele duif moet plukken....NEEN! Gelukkig kan hij er om lachen!

Nu zit ik dan - een dag later dan normaal - een blog te typen. We staan op de camperplaats in Villefranche en het regent.... We bedenken ons hoe prachtig we het gisteren hebben getroffen tijdens de reis hiernaartoe!

Vanmiddag genieten we van het eten bij een Aziatisch restaurant! Die vind je hier veel minder dan in Nederland, wat we jammer vinden, want oh zo heerlijk, die Oosterse keuken!

Zelfs in de supermarkt vind je niet de heerlijkheden om dan maar zelf een lekkere schotel klaar te maken. 

Dus genieten we nu dubbelop! Er zijn diverse, zeer uitgebreide buffetten waar je uit mag nemen wat je op kunt! Voor Jappie niet tegen dovemansoren gezegd, hij proeft van alles wat!

Een kipbuffet, een vleesbuffet, een visbuffet, een groentebuffet, een sushibuffet, een bami-nasi-aardappel-hartigetaartbuffet, een sauskast, een ijsbuffet, een dessertbuffet en een tafel vol met gebak, een koffie- en theemachine en tussen al die heerlijkheden door draven medewerkers met rolwagens om bijna lege schalen aan te vullen, schoon te maken en gasten te helpen!!  

Nou zul je denken, dat is schrikken aan de kassa... dat klopt! We tikken nog geen vijfendertig euro af voor ons samen (incl. drinken), gunnen hen een fooi uiteraard en worden vervolgens ook nog beloond met een prachtig doosje waar in een vloeipapiertje een Chinees kalendertje gevouwen is. Het kadootje wordt met met beide handen en een kleine buiging overhandigd! 

Nou zijn die kalenders over het algemeen niets bijzonders; ze zijn bij ons in Nederland al vaker direct weggelegd en na enkele weken bij het oud papier terechtgekomen, maar deze keer hang ik het kalendertje in onze "badkamer" in de camper! De herinnering aan buiging en de big smile die mij ten deel valt zal ik dit jaar respecteren!!