De lente is vandaag begonnen....
Wij genieten al een paar dagen van zomerse temperaturen, maar we zien in de voorspellingen ook weer sneeuw voorbijkomen.... Bah, maar hebben we wat te kiezen? Profiteren dus maar van deze prachtige lentedagen!
De week hiervoor genieten we van de aanwezigheid van familie, waarmee we heerlijke dagen beleven en eropuit gaan!
Wat zien we veel, we rijden veel en met de camera in de hand - of - in ieder geval in de aanslag! - dwalen we rond in cultuur, natuur, historie, bergen met sneeuw, ruïnes, stad en land en wat er tijdens een dergelijke vakantie nog meer voorbij komt! We lopen rond in Clermont-Ferrand, nemen een plaspauze met bijbehorend koffieritueel bij de Starbucks!
We klauteren naar enorme Mariabeelden, naar watervallen en kastelen, schuifelen door de sneeuw bij de Mont Dore, eten bij de wok, eten crêpes, drinken een wijntje en snoepen zelfs een dropje (wat de familie meegenomen heeft). Oude en zelfs historische foto's bekijken we met elkaar, ik maak kopieën van foto's die manlief graag wil hebben!
Man, man wat gaat zo'n week met familie snel voorbij! Voor je het weet zwaai je ze weer uit!!
Werkelijk, we genieten enorm van onze woonomgeving! We zijn hier duidelijk niet zomaar beland!!
De ritsen van de tijdelijke kas begeven het.... Het kunststoffen gevaarte dat wij vorig jaar in onze tuin geplaatst hebben heeft de winter overleefd, vanaf nu is het onderkomen weer in gebruik! Potjes, emmertjes, schaaltjes, eierdopjes en bekertjes neem ik in gebruik, vul ik met aarde, turf of potgrond en zaadjes van allerlei soort!
Bloemen, groentetjes, pompoenen en alles wat ik vind en waarvan ik denk dat het - misschien - weleens wat kan gaan uitlopen in mijn kas, geef ik energie, liefde, gevoel en natuurlijk turf, grond en water en daarna wacht ik af.
Lang hoef ik niet te wachten, na twee dagen al zie ik verschil, zaadjes lopen uit, de lupinen gaan wel heel snel, die kunnen al snel de grond in, buiten! De klaprozen en blauwe korenbloemen hebben ook al een groen puntje boven de grond en wat onbepaald groen wortelt in jampotjes; een verrassing wat daaruit tevoorschijn komt!
Om de kas goed te kunnen gebruiken maakt Jappie er een bruikbare deur voor. Hij gebruikt daarvoor de oude ramen die we over hebben na de renovatie van de ramen in huis.
Had ik in mijn vorig blog al benoemd dat "fuortsmite altiid noch wol kin"? Een kreet dus, die wij in ere houden! Zo zie je maar dat alles wat je eigenlijk maanden geleden al bij de stort had willen brengen toch zomaar weer een nieuwe bestemming kan krijgen!! Een stel oude ramen wordt nieuwe deuren voor onze kas, samen met een stukje plakplastic wat we ook nog ergens hebben liggen, wordt het weer een mooi geheel!
Jappie is topsporter! Dat moet wel zo zijn, 66-plusser inmiddels, maar prima in staat om in bomen te klimmen, diepe kuilen te graven in stenige grond en daarna zich afvragen wat er nog meer te doen is....
Ja, in bomen klimmen hebben we in een eerder blog al kunnen lezen, maar deze week klimt hij opnieuw onze lindeboom in om een begin van een eksternest te verwijderen... (hij wil geen eksternest in onze boom). De tak waarin het nest groeit wordt resoluut verwijderd...
De eksters bouwen echter, na deze - voor hen - ontnuchterende actie, opnieuw een nest, net even links van de plek waar ze eerder energiek bezig waren....
Helaas voor het ekster-echtpaar, Jappie wil nog steeds geen eksternest in zijn boom en dus ook deze poging wordt in de kiem gesmoord.. Ook deze tak wordt afgezaagd en ligt nu te bekomen naast onze hangar.
Jappie denkt dat de eksters voldoende zijn afgeschrikt en wel een andere boom zullen zoeken... ik hoop het met hem mee, maar ik zie ook dat ze opnieuw met takjes en mos komen aanvliegen... Ik schreeuw een paar keer om hen te verschrikken, maar of dat helpt??
Ze zoeken inderdaad een eik, verderop, maar helaas is die al vergeven aan een stelletje kraaien en een hevig gevecht volgt... Pfff, ik ben blij dat ik niet zo hoefde te bikkelen voor een plekje toen ik kindjes zou krijgen!
Mochten ze nou weer aanstalten maken om onze boom uit te kiezen als kraamkamer, dan mogen ze wat mij betreft blijven, het gekwetter moeten we dan maar voor lief nemen!
(Voor de lieve vrede: ze verjagen de kraaien en maken in de betreffende eik een nest) .
Eksters zijn er dus, maar die zijn hier niet alleen! We zien naast deze kwetteraars ook lijsters, merels, spechten, groene spechten, allerlei soorten meesjes, mussen, kraaien, uilen, buizerds, haviken, torenvalkjes, duiven en zelfs fazanten.
Naast deze gevleugelden zien we muizen, mollen, hermelijnen, vossen, mieren, bijen, muggen en nog meer muggen, hagedissen en zelfs een hond, die in het dorp van iemand is die nogal gemakkelijk is met aanlijnen.... (We horen dat de hond zelfs tien kilometer verderop los langsloopt...)
We vinden een heel plakkaat met een soort van web met rupsen. Na te hebben gegoogled blijken het rupsen van de veldparelmoervlinder te zijn! Hier iets meer voorkomend dan in Nederland, maar nog altijd heel bijzonder! We koesteren dit plekje voorlopig dan ook maar even!
De hagedissen zijn ook in voorjaarsstemming, dat zie je! Een paartje, waarvan het vrouwtje ergens een stukje van haar staartje is kwijtgeraakt, vermaakt zich in het zonnetje op onze muurtjes en in de borders met blauwe druifjes. Het mannetje vindt het niet fijn dat ik in zijn buurt bezig ben met het verplaatsen van blauwe druifjes... hij valt mij min of meer aan! Ik schrik ervan als hij plotseling vlakbij mijn hand een heldhaftige houding aanneemt.... Mijn "wat wil jij nou" maakt plaats voor "ik ga al"...! Ze mogen hun plekje voorlopig lekker houden. Ik vertrek en zoek wel een ander klusje!
Een groene specht hebben we nog nooit - bewust - gezien! Toch schijnt deze in Nederland wel overal voor te komen. Als dit prachtige beestje in onze tuin rondhupt, terwijl zijn vrouwtje onze boom verkent, zoeken we uit wat dit voor vogel is. Echt mooi hoor! Wéér een soort die we kunnen toevoegen aan ons lijstje!!
Is het dan allemaal alleen maar leuk en aardig wat wij meemaken?
Hmmm....
Als je mijn blog bijhoudt, dan weet je dat we bezig zijn met "onze belastingen", wat inmiddels toch wel het predicaat "perikelen" mag krijgen!
Een afspraak die ik met moeite kon maken, twee weken geleden, is deze week afgelopen met hoofdpijn!
De afspraak hebben we in Pontaumur via een - soort van - online afspraak, die volgens mij ter plaatse wordt geregeld omdat men is vergeten hier naartoe te komen!
Een belastingnummer krijgen we, want dit staat in de brief die we hadden moeten krijgen om de onroerend goed belasting te betalen - maar het blijkt dat onze post naar Nij Beets is gestuurd en wij dus van niets weten....
Deze belasting had al betaald moeten zijn, maar de post is naar ons oude adres in Nederland gestuurd!
Een - al ouder - verzoek aan de nieuwe bewoners van ons huis (om de post door te sturen naar Jappies dochter in een dorpje verderop), levert niks op. Sterker nog, we krijgen een appje van hen dat er post ligt van ons en of we ons soms niet hebben uitgeschreven op dat adres.... Hoe naïef kun je zijn! En hoe flauw om dat niet even door te sturen! Blijkt maar weer, dat we niet allemaal even sociaal zijn!
Dat even terzijde; we krijgen de brief via het kantoor toch nog en worden ermee geholpen door de ter plaatse aanwezige dame die zeer behulpzaam is en een brief voor ons opstelt dat wij de aanslag niet hebben ontvangen.
Dan moeten er nog diverse andere zaken worden geregeld, die we thuis kunnen invullen en daarna kopiëren en afhandelen - ware de inkt van de printer niet op....
Helaas is dat goedje hier niet in de buurt te krijgen en moet ik de inkt online bestellen, wat betekent dat we gaan wachten op de aflevering ervan!
Ademhalen en laten liggen, die "papierebrut"!!
Morgen verder en overmorgen of de week daarna zien we dan wel weer!
Een mailtje met de melding dat de inkt is afgeleverd bij een postkantoor acht kilometer verderop nodigt ons uit om de fietsen te pakken. Alle ingrediënten voor een fijne fietstocht zijn aanwezig en we combineren het nuttige dan ook maar al te graag met het aangename!
Na de koffie pakken we onze tweewielers en genieten we van het ritje! Bij het postkantoor kan ik de inkt niet krijgen zonder dat Jappie zijn id laat zien.....de inkt is op zíjn naam besteld en moet dus ook door hém worden afgehaald.... Een welwillende postkantoorbeambte vindt het zelf ook eigenlijk heel raar dat ik als vrouw van de besteller (NEE, IK HEB ZELF BESTELD!!) het pakket niet kan afhalen en hij voelt zich zichtbaar verlegen met de regeltjes zoals die hier gelden....
C'est la France!!!!
Reactie plaatsen
Reacties
Leuk om te lezen. Maar hier in Nederland kun je tegenwoordig ook geen pakketjes voor een ander meer ophalen, tenzij uit zo’n pakkettenautomaat….
Wat heerlijk julie blijven het vakantie gevoel houden toch?
Leuk om te lezen hoe jullie bezig zijn en genieten van alles om jullie heen. Als straks alles klaar is is het echt genieten en dan zoek je om klusjes.
Blijven genieten van al dat moois om jullie heen vooral in deze tijd van het jaar alles is zo puur en mooi.