De Opslag

Sinds afgelopen zaterdag kamperen wij in ons eigen huis! 

Met man en macht komt de familie ons helpen, zoons van beide kanten, dochters van beide kanten en zelfs kleinkinderen helpen mee! Wat een heerlijk stel zo met elkaar... en ik? Ik loop met een muisarm door de kamer en moet met mijn verkeerde arm de catering verzorgen! 

Amy, de kleine meid die ijverig meehelpt, neemt mijn werk gewoon over! Ze sjouwt en poetst en is zo trots als een pauw als we haar complimenteren met haar aandeel! En dan Tije, te jong om met zware meubelen te sjouwen maar helemaal in voor het leeghalen van kasten en het halen van spullen uit de camper die de komende tijd onze meubelen en kookspullen tijdelijk zullen vervangen.

Na een paar keer teleurgesteld te zijn wordt Tije eindelijk beloond met ritjes in de bakwagen, waar hij zo graag ook even in meerijdt. 

Het huis wordt steeds leger en de boxen steeds voller. Het wordt duidelijk dat een enkele rit naar Frankrijk niet voldoende zal zijn om alle grote meubels over te brengen, ze geven niet mee en de ruimte is maar beperkt. Je wilt ook geen bekeuringen of ander ellendig gevolg riskeren met een overladen bakwagen. 

Moet er dan toch afscheid genomen worden van bijvoorbeeld een oude kast? Een oude tafel? Of huren we nóg een keer zo'n bakwagen? Weggooien van spullen kan altijd nog maar daar zijn we - gek genoeg - nog steeds niet aan toe!

Voorlopig staan ze goed en droog in de boxen, dus deze beslissing stellen we nog maar even uit!

Als we in de namiddag, huiverend van de kou, de kinderen uitzwaaien, zijn we stil van alle enerverende belevenissen van de dag. Nog een kop koffie drinkend op de klapstoel rond de campingtafel kijken we eens rond... Een kale kamer, rommel op de vloer, inpakmateriaal, een gevallen rol plakband die we al een week kwijt zijn, een bed op de grond in de kamer, lampen zonder kap en overal tassen, dozen en zakken. Met mijn goede arm gooi ik alles maar op een bult, dan lijkt het in ieder geval al iets minder erg!

Als ik dan de foto's aan het uitzoeken ben voor het blog van vandaag, zie ik dat zelfs de kamerplanten die er nog staan wat unheimisch kijken... ze lijken niet zo tevreden met de nieuwe plek in de vensterbank. Snel even troosten en een liefdevol straaltje water met een extra drupje voeding doen wonderen. Een dag na de foto zijn ze alweer wat opgefleurd!

De zondag staat nog in het teken van de tuin. Alle potten met planten, struiken en boompjes gaan een tijdelijk plekje krijgen bij hun oppas in Jelsum. Schoonzus en broer hebben plaats genoeg voor ons groen, de komende tijd. 

Zonder de potten en tuinmeubeltjes lijkt ook de tuin al aardig leeg. Door de kou van dit weekend hebben de bomen hun meeste bladeren nu laten vallen en dat geeft een zacht kleurig zicht op het terras en de tuin. 

We kunnen het hier best even mee doen, de komende week. Daarna gaat ook het laatste spul naar de boxen, in aanhangers en de camper. 

Nog twaalf dagen, dan rijden we naar Frankrijk!!