Kerst!

Eerste kerstdag 2022.

Vandaag heb ik mijn donkerrode trui met capuchon aangetrokken, tsja, met kerst moet een mens toch wát nietwaar? En rood vind ik wel bij kerst passen!

Voor mij dit jaar geen nieuwe jurk of schoenen, evenmin een nieuw vestje of panty, neen, een spijkerbroek met trui kan het voor mij wel doen! Mijn oude stappers, lekkere leren lopers, die er niet meer zo bijzonder goed uitzien... die kunnen het nog wel even doen voor nu!

De trui! Die is voldoende vandaag, want de jas hoeft niet aan! Het is 15 graden en het zonnetje heeft de overmacht. Hier en daar een wolkje, maar de blauwe lucht is overheersend!

Een heldere lucht biedt ook direct een prachtig uitzicht op de bergen en we besluiten vandaag, eerste kerstdag, maar eens rustig aan te doen en te genieten van deze heldere dag!

Toerend door dit mooie, door ons zo geliefde landschap, genieten we van de heerlijke uitzichten op de bergen, de uitgedoofde vulkanen, de lieflijke dalen en we ontdekken prachtige verstilde en verstopte bijzondere plekjes! 

Een waterval, aangegeven als mooi uitzichtpunt, maar méér nog een geweldig klein natuurwondertje, zo klein, dat het onbekend is, maar desalniettemin prachtig om te zien, te beleven! Meer dan honderd boomstammen leiden ons trapsgewijs naar het geruis daar beneden ons, een waterval, onbeduidend en helemaal niet toeristisch, maar zó mooi! Vele boomstammen, vele stappen naar beneden... die moet ik straks ook weer omhóóg! 

Daar beneden vinden we, zijn weg zoekend tussen met mos begroeide rotsblokken, de rivier de Say, die daar enkele meters naar beneden stort en er zijn weg vervolgt, al ruisend en kabbelend de bochten vormt tussen manshoge rotsblokken! Het is een plek om te blijven, er is gewoonweg niemand verder en het is er, op het lawaai van het vallend water na, volkomen stil! Qua sfeer kan de Niagara daar nog wat van leren.... Mijn camera wordt er zelfs stil van! Wat een mooi plekje!

Al verder rijdend door dit gebied, waar constant je oog valt op de hoge Puy de Dôme, kom je steeds meer plekjes tegen die je verder wilt onderzoeken. We besluiten dat er nog wat moet overblijven voor ons volgende ritje, maar op een heel klein weggetje, waar we tussen twee huizen tweeënhalve meter ruimte hebben om de camper doorheen te manouvreren, stoppen we toch maar even op een plek met een prachtig uitzicht op de vulkanenketen, deel uitmakend van het werelderfgoed, om de benen nog even te strekken. 

Verderop is een uitzichtpunt, op een kleine vulkaan, een butte, waarop drie kruisen en een kapel te vinden zijn. Het is een eindje lopen en vooral ook een behoorlijk stukje omhoog, maar het is de moeite waard!

Drie kruisen op eerste kerstdag op een heuvel die doet denken aan Golgotha..., het zou eigenlijk meer bij Pasen passen, ook qua temperatuur, maar het is een innemend plekje, wat je tot bezinning brengt. Het uitzicht op het landschap rondom deze hoogte is prachtig. 

Op de weg terug vinden we sporen van een wild zwijn, die wat heen en weer lijkt te hebben gelopen op het pad. Het herinnert ons even aan het feit dat wij hier toch niet écht alleen zijn!

Hierna rijden we rustig terug naar onze gîte om nog even na te genieten met een Frysk slokje, wat ik van mijn collega's heb meegekregen om hen niet (direct) te vergeten!

Santé, lieve ex-collega's! Deze is op jullie!