In Fryslân, week 2

Ik hoor een meisje tegen een ander meisje zeggen dat haar ouders gaan scheiden, dat ze gaan latten en dat het nu plotseling veel gezelliger is thuis.....

Een jongen vertelt verdrietig aan een meisje dat zijn vriend is mishandeld en dat de jongen zelfs is aangereden, waarna het meisje een kreet van schrik uitstoot... NÈÈÈ...

Een man vertelt een andere man dat hij is uitgenodigd voor de paardenrennen in York....

We horen een klein kindje tegen zijn of haar moeder roepen: "Máámm, ik zie de búffels!!! Het kindje ziet de Schotse Hooglanders in het weiland naast de camping!

Er loopt iemand op het pad naast onze camperplaats, aan de andere kant van de dichtbegroeide en als afscheiding geplante heg, hij laat zijn medewandelaar weten het jammer te vinden dat de heg de laatste jaren zo hoog en dicht is geworden.... Wij vinden dat helemaal niet jammer, want wij zitten zo heerlijk vrij aan de andere kant van de heg; niemand merkt ons op vanaf het pad!

We horen daarentegen dan wél weer alles wat wandelaars op enkele meters afstand van ons in vertrouwen aan elkander vertellen. Verstáán doen we het niet altijd; vele talen komen voorbij.

Dezelfde heg biedt ook bescherming tegen de frisse - zo nu en dan zelfs koude - noordoostenwind, zodat we heerlijk in het zonnetje voor de camper kunnen zitten. 

Noordoostenwind is al sinds onze aankomst in Friesland onze trouwe metgezel. Geen dag hebben we zonder hem moeten doorbrengen, hij is er altijd, elke dag! De ene keer is hij wat meer aanwezig dan de andere keer, maar hij verlaat ons niet! Altijd als je buiten wilt zijn, moet je rekening met hem houden; beschutting zoeken, een vestje aan of ergens anders fietsen dan je van tevoren had bedacht. 

Hij zorgt ook dat er geen drup regen valt en voor ons is dat dan wel oké, terwijl anderen de tuinslangen tevoorschijn halen om hun verdroogde gazon of tuin te besproeien.

In Frankrijk is het al lange tijd droog, het land is dor en rivierbeddingen worden droger en droger. Op plekken is het verboden om de tuin te sproeien, je zwembad (mocht je dat hebben) te vullen en de auto te wassen. Betrappen ze je... een bekeuring is je deel. Bij ons in de Auvergne is het best nog groen, er is zelfs heel veel water gevallen in de tijd dat wij hier in Fryslân zijn. Bij bakken is het op sommige plaatsen uit de lucht gevallen. Wát een verschil binnen duizend kilometer!!

Deze week brengen we op verschillende plekken in Fryslân door. 

Een uitstapje met bijna alle kinderen en kleinkinderen brengt ons naar Duinenzathe in Appelscha waar we met elkaar een dagje pret hebben, spelen kleinkinderen en doen we stoer mee in de achtbaan, spookhuis en een soort van blauwe golf die met zijn onvoorspelbare golvende bewegingen ons uitdaagt... Hoezo 64+? Instappen en niet aanstellen, méé doen!!

Ik verwacht enigszins misselijk en met rugpijn uit al die gekke bewegingen te komen, maar niets is minder waar! Nergens last van! Nóg maar een keer, het kind in mij is los...

Patat eten, een broodje met ham of kaas, een hamburger, koffie of fris zoveel je wilt, een frikandel of kroket, hoe lekker! En wil je twee of zelfs drie? Dat mág!! 

We fietsen een paar dagen door Fryslân. Langs de Tjonger, de Linde en de Dokkumer Ee... Door velden met fluitekruid, klaprozen, margrietjes, boterbloemen, klaver en nog veel meer!

Over grote bruggen en over hele kleine waar je van je fiets moet afstappen om de steile op- en afgang te overbruggen en waar je over het heldere water uitkijkt waar kikkers kwaken en libellen rondscharrelen en waar de bermen uitbundig bloeien. 

Familie komt langs, of wij gaan naar hen toe, we maken nog wat afspraakjes met deze en gene, praten met buurtjes en we vermaken ons om de mensen die ons begroeten met "Bónjour"! Wij hebben nu een frans kenteken op onze camper en zijn dus toeristen!!

Dat wij daarna blijken goed Nederlands - en zelfs frysk - te spreken, brengt over het algemeen makkelijk een gesprekje tot stand.

Tijdens onze fietstochten lunchen we hier en daar, op plekken die we kennen, maar waar we nog nooit geweest zijn. 

Lunia in Oldeberkoop, waar we op een plank een grote rij vogelhuisjes - zonder vogeltjes helaas - spotten. 

In Burdaard, bij de brug, die ik in het verleden al meerdere malen zag lonken, eten we mosterdsoep met Fryske woarst met Fryske brúne bôle met krûdebûter, héérlijk en weer eens wat anders dan Baguette!!

In mijn eigen ouwe Liwwadden, Ljouwert oftewel Leeuwarden eten we het "Skeve Uurke" een soort van "twaalfuurtje" met de blik op de andere "Skeve" en eerlijk gezegd...daarvoor kom je terug!! 

We bezoeken het Gevangenismuseum in Veenhuizen, wat sinds de laatste keer wij dat bezochten behoorlijk veranderd is en dus goed voor een tweede bezoekronde. 

Klokkentorens hebben altijd al mijn interesse getrokken, en de klokkentoren met de oudste gegoten klok in Noordeuropa bekijken we in Langedijke. Kleine juweeltjes op onze fietsdagen!

Een barbecue bij broer Sytze, die samen met zijn gezin in ons ouderlijk huis woont, zal vanaf nu vást deel uitmaken van onze bezoekjes aan Fryslân. Uit de wind en in de zon, op het terras waar ik als kind ook al in de zon zat.... 

Waar mijn motor in het hok stond, eten zij nu in de serre... Waar ik vroeger mijn Opel Manta Berlinetta 2400 parkeerde, staan nu broer zijn auto's. Waar ik vroeger in de woonwagen, op het erf naast mijn ouders woonde toen ik net achttien jaar was... daar staat nu broer zijn autobedrijf, waar ook neef Luca zijn werkplek heeft gevonden. 

Op de plek waar mijn vader een plekje zocht voor mijn zelf-gefabriceerde molentje, mét draaiende wieken (waar ik nu wéér trots op ben), staat nu de tuintafel met stoelen van broer en gezin. 

Ik vraag me af waar dat diy molentje gebleven is.... 

We doen een dagje Leeuwarden, waar ik zo'n beetje ben geboren en getogen, maar dan vanuit toeristisch oogpunt.  Natuurlijk, de Oldehove, maar ook de Blokhuispoort, alwéér een oude gevangenis, waar je fantastisch kunt fotograferen en van streetfood kunt genieten, de kunst op straat, in steegjes en op muurtjes. 

Street-art! Mooi en verrassend! We bekijken er zo veel mogelijk van. Wat is dit leuk!

Om nog een keer het kind in mij naar boven te halen, fietsen we langs mijn oude lagere school, de "Maria Louiseschool", die nu vast een andere, nieuwe naam heeft. Ik zie nu de schoonheid van het gebouw wat gebouwd is in de stijl van de Amsterdamse School. 

Leeuwarden. Vroeger dacht je er niet aan om ook maar `iets` in of met de grachten te doen.... vies, vol met troep, ouwe fietsen, flessen, lege patatbakjes en ander stinkend spul. Nu varen er pramen met toeristen, bootjes met vaders met vooroverbuigende kinderen die met hun handjes golfjes in het water maken, er zijn terrasjes op het water en ik zie er zelfs pompeblêden bloeien en eenden met jonkies zwemmen. Het is anders, beter en veel mooier! 

Straten waar je je vroeger beter niet begaf zijn nu leuke steegjes geworden. Vroeger leek alles groter dan nu... straten zijn straatjes geworden en straatjes lijken steegjes te zijn.... Herkenbaar? Ik vraag me af hoe ik het voor elkaar kreeg om in het straatje waar ik destijds woonde mijn auto keer op keer probleemloos en schadevrij achteruit in te parkeren tussen straatlantaarn, hekje, buurhekje en hun auto.... Onvoorstelbaar ....

Het Fries Museum, waar ik ooit werkte in mijn schoolvakanties is niet meer wat het was. Dát vind ik. Het moderne gebouw, op het moderne plein, met een vreselijk ongezellig en leeg winkelcentrum erbij... het trekt me van geen kant. Toen ik er werkte was het een oud gebouw aan de Turfmarkt, waar de historie vanaf straalde en waar je de museale sfeer kon ruiken... De krakende oude houten trappen met houtsnijwerk versierde leuningen, het skelet van de vrouw met het gebroken been, het prachtige zilverwerk, de poppen met de klederdrachten waar ook ik ooit in paste en waar destijds nog foto's van gemaakt zijn die op ansichtkaarten afgedrukt werden...  De mystieke kelders, het prachtig beschilderde behang en niet te vergeten de oude DoKa, waar ik alleen binnen mocht komen als het rode lampje niet brandde.... Daar tussen de oude apotheek en de koperen destilleerketel.... In de schilderijenzaal hing Saskia, geschilderd door haar man Rembrandt.... De zware fluwelen gordijnen die je scheidden van kamers uit vroegere eeuwen..... de zolder met het rotan bankje waar menigeen even zat om op adem te komen, ook ik!  Waar is al dat oude prachtige spul gebleven??

Hier, op de camping, net boven de stad Leeuwarden hoor je mensen praten over hun leven, fladderen pluisjes van de bomen in het zonlicht,  zie je de stoere Schotse Hooglanders grazen, het zwanenechtpaar zwemmen, vader en moeder fuut met hun vierling op het nest, vader of moeder beschermend om het nest heen zwemmend, hoor je de koekoek "koekoek" roepen en staan aan de slootkant reigers op scherp om hun slag te slaan. 

Vandaag, ach morgen....afspraak met tandarts, mondhygiëniste, pedicure en orthopeed. Oh.... wat heb ik zin in de dag ná morgen!!