Vakantie!

Op de eerste camping staat bij de ingang een klein bord met opvallende rode letters wat aangeeft dat de camping `COMPLET` is.

Daaraan kun je merken dat het hoogseizoen is, de camping is voor ons gevoel rustig, open groen en biedt grote plaatsen. Door de ruimte lijkt het dan ook niet vol te staan. 

We zitten de eerste dagen van ons weekje vakantie op een kleine kilometer van Rocamadour, een prachtig middeleeuws stadje wat steil tegen een bergwand aangebouwd is. 

We hebben de stad al bezocht en bekijken - al fietsend - de aantrekkelijke omgeving. Al met al is dit nog wel een dingetje, fietsen in deze omgeving vraagt nogal wat van onze accu's en het eindpunt wat wij in gedachten hebben, halen we niet omdat het te ver bergafwaarts gaat; dat stuk moeten we ook weer omhoog en willen we nog dezelfde dag eindigen op de camping, dan dwingt gezond verstand ons om om te keren en rustig bergop de terugtocht te aanvaarden. 

We moeten fietsen op de weg waar ook de auto's, tractoren en motoren ons voorbij razen en ik vind dat eerlijk gezegd wat minder prettig en ik ben dan ook blij dat we weer bijna terug zijn in het stadje. 

Een uithangbord van een bedrijf dat ganzenlever maakt nodigt ons uit om te komen kijken en eventueel te kopen! Een grote groep ganzen in een omheind stuk land zoekt schaduw onder een grote boom. Ze zien er goed-gevoed uit, maar ik heb hier altijd een heel dubbel gevoel bij. Als je weet hoe hun voedsel - zo véél mogelijk - hen letterlijk via een trechter of buis door de strot geduwd wordt, dan is mijn honger wel over. Ganzenlever zal ik dan ook nooit kopen! Je weet natuurlijk nooit hoe het voeren bij dit bedrijf plaatsvindt, maar ik blijf het maar niks vinden!

Toch nemen we een kijkje bij het bedrijf omdat men ook wijnboer is. En ja, dát is een ander verhaal want een wijntje vinden wij (bijna) altijd lekker en hier in Frankrijk betaal je er soms minder voor dan voor een fles frisdrank! Dan heb je uiteraard niet een goed wijntje, daar betaal je echt wel wat meer voor! 

Zo ook bij deze wijnboer. Een mooi flesje rood en een rosé zien er aantrekkelijk uit en voor een tientje voor beide flessen kun je je heerlijk laven aan deze plaatselijke lekkernij! 

Een prachtige route voert ons langs bossen, rivieren met oude stenen boogbruggen, oude stadjes, bergen en meertjes naar Vic sur Cère, waar onze tweede camping gelegen is.

Deze camping staat niet vol, wél staan er enkele kampeerders te wachten tot ze de camping op kunnen.

Wij sluiten aan, want het hek is nog dicht. De "accueil", de receptie gaat om vier uur open, wat betekent dat we rustig afwachten. Wij hebben gereserveerd en hebben dus plek.

Als wij inchecken staat er toch best een rij achter ons te wachten die allemaal nog een plekje zoeken. 

Een plekje - deels in de schaduw van de bomen - is voor de komende vier dagen ons thuis. Weer een ruim opgezette gemeente-camping, goed onderhouden en groen! We hebben ook hier heerlijk de ruimte en settelen ons onder een boom, met uitzicht op rotsen en bergen.

Het riviertje de Cère loopt langs de camping. Veel water zit er momenteel niet in, het kabbelt wat door en verderop, waar het water onder de weg door loopt is de stenige bodem bijna droog. 

Stroomopwaarts valt het water meters naar beneden bij de Cascades de Roucolle. Daar kun je best nog wel goed nat worden, maar onderweg naar het stadje is het alleen natte-voetenwerk.

Een uitdagend fietstochtje naar boven (eerst omhoog is wel zo handig, want dan kom je in ieder geval weer terug...), leidt ons naar een gehuchtje bovenop een berg. Het gaat soms zo steil dat we moeten afstappen omdat standje hoogst niet voldoende ondersteuning biedt en dan duwen wij de fiets maar omhoog, voor zover dat gaat met hernia's en de poriën staan dan ook wijd-open!

Jappie fietst vast vooruit om te kijken hoe het pad verdergaat en of we niet beter kunnen stoppen om van de omgeving te genieten. Als mijn lief uit beeld is zegt mijn fiets "bekijk het maar, doe 't lekker zélf!!"

Ik druk wat op mijn aan/uit knop, sjor wat aan mijn accu, kijk wat rond, herhaal deze handelingen nog een keer, zonder succes...

Ik zet de fiets aan de kant en ga er naast zitten. Jappie zal toch wel in de gaten hebben dat ik niet volg?? Duurt lang! Ik geniet al wachtend maar even van het geweldige uitzicht op het dal, de bergen en alle bloemen die om mij heen bloeien en waar vlinders in verschillende kleuren en groottes doorheen fladderen, geen vervelende plek om te wachten. 

Als ik nog een keer probeer om mijn fiets weer aan de praat te krijgen, zonder succes, komt ook Jappie van bovenaf scheuren...en.....roept hoi en fietst mij voorbij!! 

 "Hey, WACHT EVEN!!"

Hij hoort me, komt terug en vraagt waarom ik daar sta. Ook hij probeert hetzelfde als ik, prutst aan knopjes, haalt de accu er vijf keer af en plaatst hem net-zo-vaak terug, maar ook dit levert geen oplossing. Er zit niks anders op dan dat ik maar opstap en gebruik maak van de zwaartekracht, van het dalende pad over de  berghelling, zoals we van tevoren al hadden bedacht - voor de zekerheid. 

Hier en daar moet ik wel weer wat omhoog maar met voldoende vaart kom ik ongeschonden beneden aan. Op de camping blijkt dat mijn accu niet meer goed wil laden, dat worden dus geen lange fietstochten meer....

We bezoeken Château de Pesteils, een kasteel zoals je dat verwacht van een kasteel, prachtig gelegen op een berghelling op zo'n zes kilometer vanaf de camping, dus we gaan - heel brutaal mijn accuprobleem negerend - op de fiets!

Met een halfvolle accu zou dat moeten lukken en ook deze keer is de heenweg omhoog dus de terugweg zou tot aan het dal in ieder geval goed moeten komen. 

We volgen deze keer de "fietsroute" die aangegeven staat op Google en dat zijn in  Frankrijk lang niet altijd goed begaanbare - laat staan befietsbare - paden, mijn voorgevoel (DOE DAT NOU NIE-IET!) blijkt uit te komen. Een mountainbike of ATB zou hier beter op zijn plaats zijn dan onze toerfiets. Het asfalt maakt plaats voor een pad voor tractoren en ligt vol keien, maar wij zetten dóór!!

Het tractorpad maakt vervolgens plaats voor een bospad, met naast keien ook uitstekende boomwortels en rechts naast  ons rotsen en links een flinke afgrond.... maar wij zetten dóór! 

Als ik het gevoel krijg dat de afgrond wel erg trekt, stap ik maar af en ga lopend verder, met de fiets aan de hand. Jappie volgt, hij blijft langzaam fietsen, hij vindt afgronden iets minder eng.

Dan wordt ons doorzettingsvermogen beloond! Het pad gaat weer over in een asfalt-achtig weggetje en na enkele bochten staat er een wegwijzer naar de P-plaats van het kasteel!! We hebben het gehaald!!!

Het bezoek aan het middeleeuwse kasteel korten we iets in omdat een enorme groep met gids, gekleed in een passend tenue compleet met zwaard, voor ons uit gaat. De gids is nogal langdraderig met zijn uitleg en wij keren om, eten een ijsje op het terras en we bekijken de tuinen bij het kasteel. 

De terugweg nemen we de route voor auto's en we zijn dan ook binnen no-time terug op de camping. 

Ook op deze camping staan veel campers, over het algemeen Fransen. 

Een Nederlandse caravan met tent en drie stellen met een baby en vier grote honden staan op ons veldje en ze gebruiken de waterslang voor echt álles, ze douchen er mee, staan er bij te tandenpoetsen en spoelen er de afwas mee.... Wij beperken het gebruik van dit soort waterpunten omdat we zagen dat iemand met de waterslang zijn WC-bak er van binnen mee doorspoelde.... bwaaahh.

Een Franse jongeman met een zeer goed afgerichte hond en een klein tentje pakt alles elke ochtend in (ook zijn tentje) en vertrekt. In de avond komt hij dan terug, zet de tent weer neer, doucht en settelt zich.

Elke dag hetzelfde. We vragen ons elke dag af waarom, tot wij hem zien, zittend op het trottoir naast de bakkerswinkel, leunend tegen zijn rugzak, met naast zich zijn hond en bedelend om geld voor eten.... 

Wij eten macaroni en er is nog wat over, maar onze buurjongen is er niet... Het restant gaat weg vlak voordat hij aan komt lopen... bijna negen uur en al donker aan het worden. Het zal zijn keus zijn en we gaan ons er niet al te druk over maken. Hij ziet er verder netjes uit, zijn spullen zijn keurig en de hond ziet er heel verzorgd uit. Maar bijzonder vinden we het wél een beetje!

Het was een heerlijk weekje vakantie en vanaf nu gaan we er weer tegenaan met haardhout, de was, het  huishouden en alvast kijken wat er nog moet gebeuren voor volgende week als er weer kinderen en kleinkinderen komen logeren! 

Voetballen, badmintonsetje en zwembadjes opzoeken en mooi weer bestellen!

We zijn weer thuis!