Na een week van hemdjes, korte broeken en slippers halen we deze week de lange broeken, sokken en truien tevoorschijn! Wát een verschil: meer dan twintig graden, van 35-plus naar 14 graden overdag. In de nachtelijke uren word ik rillend wakker van de kou, mijn voeten voelen aan als blokken ijs en op mijn armen staat kippenvel! Er moet een deken bij!
Dan is het zondag en zitten we weer in korte broek, hemdje en sandalen in de tuin, te genieten van de zon! Het waait hard en het doet me denken aan vroegere dagen met de mistral op de camping en het strand aan de Middellandse zee, in La Favière. Jongens, wat kan het dan hard waaien, je kunt niks, op het strand word je gezandstraald en op de camping kun je niks los laten liggen omdat het anders wegwaait!
Hier is er geen Mistral. Ik zoek het even uit, zodat ik geen fantasieën verspreid, maar de Mistral komt hoofdzakelijk voor in de Provence en waait zijn weg door het Rhônedal. Niet hier in de Auvergne, hier waait het gewoon hard, vanuit het zuidoosten en het schijnt dat deze warme wind zich gaat verplaatsen naar Nederland zodat het ook daar warmer zal worden. Ik wil en kan geen meteorologische voorspellingen doen, dus beste familie, vrienden en kennissen daar in Fryslân, pin me er niet aan vast!
Jappie sjouwt de hele week met zijn kruiwagen met grind en zand door de tuin, hij maakt de ruimte naast het huis, waar ooit een oprit moet zijn geweest, weer echt een oprit. Daar kan nu weer met goed fatsoen een auto worden geparkeerd door eventuele gasten. Ook de camperplaats wordt verder opgehoogd, gevlakt en verhard. Onze familie met caravan of camper kan deze nu achter de schuur plaatsen met uitzicht op de vallei en er is een stroomaansluiting door de elektricien gemaakt! Hoe luxe wil je het hebben?
De - vorige week afgeleverde - vensters, ramen en deuren zijn met behulp van het toen nog aanwezige mannelijke bezoek in de kelder geplaatst en de pallets die bij de afleveringen hoorden, haalt Jappie volledig uit elkaar. Het hout gebruiken we later voor een vlonder in de kelder, daar waar geen betonnen vloer ligt! We hebben onder het huis drie kelder-delen. Jappie heeft de mancave, ik gebruik de womancave en het middelste stuk is opslag voor van alles en nog wat!
Om een beeld te schetsen wat deze kelders betekenen geef ik hierbij een kleine uitleg!
De mancave bevat hoofdzakelijk materiaal wat gebruikt wordt voor het maken, vermaken en kapot maken van zaken waarbij gereedschap een belangrijke functie heeft. Er zijn nog andere functies, zoals parkeerplaats voor de aanhanger, maar dat moet tijdelijk zijn omdat er een andere optie is!
De womancave heeft meer een huishoudelijke functie; de wasmachine en de droger staan hier geparkeerd om hun werk te doen. Er hingen vorige week nog waslijnen, maar sinds de vensters, ramen en deuren hier een plekje vinden, hebben de waslijnen geen functie meer, erger nog, ze zijn door de mannen verwijderd en het drogen van was indoor is niet meer aan de orde, wat inhoudt dat de wasdroger zijn functie weer terugkrijgt! Gelukkig is het weer dermate goed, dat drogen van wasgerelateerde zaken buiten hun plekje kunnen vinden.
Om het middelste stuk van de kelders toch wat beter begaanbaar te maken, besluiten we een soort van plankier te maken van het pallethout, zodat je niet over de kale grond hoeft te lopen. Hier is geen beton gestort en we nemen aan dat dat een reden heeft. Toen we het huis kochten lagen hier dozen met zaagsel, wellicht om het vocht op te nemen wat uit de grond komt. Dit zaagsel is inmiddels weg en we lopen momenteel over de oude jute zakken die hier nog in grote aantallen in de kelder lagen. Later dit jaar wordt duidelijk waarom die zakken daar liggen; de vorige eigenaar heeft in zijn werkzaam leven gehandeld in jute zakken. Een metalen visitekaartje wat we in de kelder vinden, vertelt zijn naam, zijn beroep - Négociant - en de tekening erop toont een man met kind op de rug wat hij meedraagt. De tekst zegt: Kijk Sint Christoffel, stel jezelf gerust!
We hopen ooit nog eens achter de betekenis hiervan te komen. Een bijzonder metalen kaartje om goed te bewaren!
Ik ben overal en nergens bezig met dingen die geen naam hebben, maar de dagen vliegen desalniettemin om! De kamerplanten, die al een tijdje wachten op aandacht, krijgen deze week wat ze verdienen! Na een halfjaar liefdevolle verzorging bij de zussen van Jappie, staan ze sinds juni hier en daar in de woning hun best te doen om te overleven. Ze krijgen hun water en voeding op tijd, maar tot nu toe heb ik ze nog niet echt verzorgd, niet liefdevol toegesproken of een aaitje over het blad gegeven.
Elk realistisch denkend mens zal nu zeggen, wát nou, praten tegen planten...!?? Gek mens...
Nee, ze zeggen niks terug, maar ik denk altijd maar, baat het niet, het schaadt ook niet, en nu... nu ik het al een tijdje níet heb gedaan, zijn ze zo vrolijk tóch niet meer!! Dus ik ga ze weer wat meer aandacht schenken, een leuker plekje zoeken, wat nieuwe frisse aarde geven en hun kleintjes een apart potje bieden! Nu, na enkele dagen, zie ik dat de stekjes het oppakken en de (moeder-) planten zien er een stuk beter uit! Ik dacht vanmorgen even dat ze stonden te zingen, maar het bleek dat in het huis naast ons, wat tot nu toe leeg staat, een radio staat te spelen.... Mensen zijn bezig de laatste spulletjes op te ruimen.
Het openhaard hout wat daar opgestapeld stond hebben wij gekocht en de laatste weken werkt Jappie zich in het zweet (it swit jarret my fan'e kop) om de blokken opnieuw bij ons in de tuin en de hangar op te stapelen.
Een grote maan komt voorbij in het donker! Wat een bijzonder schouwspel! Het blijkt inderdaad bijzonder te zijn, volgend jaar in september kunnen we er opnieuw naar kijken! Wat we nu zien, moeten we nú bekijken!!
We fietsen wat in de omgeving, gaan even langs bij de vorige eigenaar, waar we allerhartelijkst worden ontvangen. Ze nodigen ons nog net niet uit voor het eten, want wij willen even gaan fietsen, maar het zal er vast nog weleens van komen! De fietstocht leert ons wederom dat we niet te veel moeten vertrouwen op Google Maps. Zandpaden en rivierbeddingen worden aangemerkt als fietspad en de keren dat wij daar intrappen zijn te tellen, maar het is de laatste keer dat ons dit overkomt. Begint een weggetje onkruid te vertonen en liggen overal stenen? Dan gaan we terug! We willen fietsen! Niet lopen met de fiets aan de hand! KLAAR MEE!
Ons uitzicht is altijd mooi op het weiland met struiken eromheen, als het helder genoeg is, kunnen we de bergen rond de Puy de Sancy zien. Deze week zijn daar koeien bij gekomen, elf prachtige witte Auvergnate koeien, één vette, zeer stoere stier en een jong stiertje dat het vast nog moet leren... De boer vult elke dag hun drinkbakken met water en zet er blokken zout neer. Een voerbak erbij en de koeien redden zich verder. Vredig grazen ze in het nogal dorre land, liggen tevreden te herkauwen of staan rond de drinkbakken om hun dorst te lessen. Met hun huid schuren ze langs de struiken een boompjes, het brengt extra leven in ons uitzicht, zolang het duurt!
Als een kind zo blij word ik deze week van de aflevering van mijn lang-gewenste objectief voor mijn nieuwe camera. De oude lenzen heb ik verkocht omdat ze niet op de nieuwe camera passen en nu mijn nieuwe lens er ein-de-lijk is, kan ik los! Inmiddels tientallen foto's verder weet ik dat er nog honderden zullen volgen, voordat ik handigheid krijg in het gebruik van dit objectief. Wat is het heerlijk om lekker buiten te kunnen zijn en met je camera op pad te gaan!
Buiten zijn er nog veel werkzaamheden te doen, zo langzamerhand kijken we waar - en waarmee - we zullen beginnen. Stap voor stap - petit à petit - zullen we de tuin inrichten, gras zaaien, boompjes planten, kiezen waar we onze terrassen willen hebben. Als je zo bezig bent, kom je nog veel meer klussen tegen waar je mee aan de gang moet; de tuinstoelen voor het terras moeten nodig een verfbeurt, de planten in de potten moeten de grond in en we moeten de grond eerst egaliseren, vóórdat we beginnen met wélke andere klus dan ook!
Dropjes! Daar kan ik een heel hoofdstuk aan wijden! Dropjes zijn zwart, dropjes zijn lekker, dropjes zijn zout, dropjes zijn zoet, dropjes zijn heerlijk, dropjes zijn Nederlands (helaas), dropjes zijn heerlijk, en mijn herinneringen aan dropjes zijn over het algemeen zoet, zout en heerlijk! Mijn beide lieve schoondochters vinden het een goed idee om mij te verblijden met dit heerlijke zwarte goedje en ze scoren hier beslist punten mee!
Een pot met dit overheerlijk zouts en zoets staat uitdagend op de tafel en niets... maar dan ook helemaal niets houdt mij tegen om hieruit een greep te doen, ter bevrediging van wat dan ook! Elke reden voor een greep uit de pot, groot, iets kleiner of juist groter, grijp ik aan om mezelf te goed te doen aan deze verslavende heerlijkheid, deze zwarte lekkernij, deze hollandse droom, deze verleidelijke superdiva! Niets gaat boven dit zwarte, zoute of zoete genotsmiddeltje wat op elke hoek in dat kikkerlandje te krijgen is.... en verdikkeme........hier nergens!!!
Hier moet je het doen met een Mars, een Bounty, een legio keuze chocola, een snoepje met duizend smaakjes en als je wilt, een gangpad vol keuzes! Maar niets, echt niets trekt mij, want er is niks zwarts te vinden!
Dusss, daarvoor heb je schoondochters! Kilo's van die heerlijke zwarte verslavende zoete en zoute lekkernijen nemen zij mee als lief aandenken aan waar zijn wonen met mijn zonen!
In het appartement waar de kinderen verblijven vind ik een mes! Een groot mes! Een bruikbaar mes! Een mes waarover ik even moet nadenken! Laat ik het in de la liggen in het gastenverblijf of verhuis ik het naar mijn eigen keukenla?
Ik besluit dat het mes daar blijft waar het achtergelaten is, dus in het gastenverblijf! Zelf hebben wij een mes, minder scherp en minder mooi, maar wél van ons, dus het gastenmes is en blijft het gastenmes, met dank aan degene die het daar heeft neergelegd!
Een goed mes is onmisbaar om de eerder gezaaide worteltjes te bewerken. Ons eerste maaltje wortels is een feit! Hoe leuk is dat!
Nog leuker: een dag later eten we weer van eigen tuin. De sla is ook klaar om te eten! Worteltjes, sla, tomaatjes... en een enorme courgette van vrienden in de buurt! Lekker vers en vast gezonder dan de dropjes van hierboven!
Nu zitten we in de tuin en kijken eens in het rond. We hebben een groot huis waarin voorheen twee appartementen gevestigd waren. Wij wonen hoofdzakelijk in het ene deel en het andere deel kan gebruikt worden door familie of vrienden die komen. We overpeinzen toch nog eens of vakantieverhuur op termijn toch geen optie is....
Wie weet!
Reactie plaatsen
Reacties