Na een heerlijke week samen met dochter Ingrid met man Anne en hun kinderen en mijn zoon Erwin met vriendin Michelle en dochter is het weer tijd om ze uit te zwaaien. Wat gaat zo´n week toch snel voorbij!!
Nu daalt er weer stilte neer in onze woning, dat is even slikken, uitzwaaien is nooit mijn sterkste punt!
Onze grote, verlaten tuintafel waar zich op het verwaaide plastic tafelkleed plasjes regenwater vormen, staat stilletjes in de regen. Kale, lege stoelen om de tafel herinneren ons aan de afgelopen week die we doorbrachten met zijn tienen!
Een week met een hittegolf en een temperatuur boven de 35 graden dwingt ons om rustig te blijven, zo weinig mogelijk te doen en zo veel mogelijk onder de grote lindeboom een schaduwrijk plekje te zoeken!
Kinderen en kleinkinderen die ons kleine zwembadje veelvuldig gebruiken om er in te spelen maar vooral ook om er in af te koelen. Zonaanbidders houden het in de zon niet heel lang uit, behalve Erwin, die met gebruind lichaam de hitte trotseert. We eten met zijn allen gezellig aan de grote gedekte tafel.
We kletsen, drinken water, fris, biertjes en wijn en zitten tot het slapen gaan buiten onder de boom waar we lampjes in gehangen hebben, zodat we niet in het donker zitten.
De tuin ritselt, wat zijn dat... egeltjes maken soms menselijke geluiden en ik zal een schaaltje kattenvoer neerzetten, dat schijnen ze lekker te vinden. Er struint van alles in de nachtelijke tuin en vleermuizen vliegen rond. Zouden dat de vleermuizen zijn die vorig weekend geschrokken gevlucht zijn toen we de luiken voor onze ramen sloten?? Muisjes scharrelen in de tuin en roofvogels cirkelen rond op zoek naar een lekker hapje. Mollen hebben blijkbaar een ander doel gevonden, er komen weinig nieuwe bulten.
Hoornaars gloeien op in het licht van de straatlantaarn, we laten ze daar maar lekker, dan storen ze ons in ieder geval niet! Anne telt vele soorten vlinders en vogels.
Een waterval in de omgeving biedt koelte en de door de kinderen en kleinkinderen gebouwde dam in de rivier onder de waterval houdt geen stand door de sterke stroming, het is een uitdagende bezigheid, maar heerlijk met dit weer.
Een bezoekje aan een winkelcentrum met airconditioning wordt ingelast, zodat er toch nog even normaal gewinkeld kan worden en waar van een gezamenlijke lunch in een normaal temperatuurtje kan worden genoten.
We wandelen, we fotograferen, snijden toverstokjes, proberen wat te lezen, schilderen, bouwen dammen in riviertjes, doen spelletjes en nog veel meer!
Als je dan met tien mensen bent knijper je elke dag minimaal tien handdoeken aan de lijn, moeten er dagelijkse boodschappen gehaald worden, moet er worden schoongemaakt en er moeten natuurlijk maaltijden op tafel. De dagen vliegen dan ook om!
De omgeving wordt verkend, met de auto, te fiets of wandelend. De kleinkinderen spelen veel buiten, doen spelletjes, puzzelen in de kamer waar het koeler is door de gesloten luiken. Stiften, potloden en kleurboeken bedekken de tafels in de kamer.
Anne leert de kleinkinderen figuren snijden in gevonden takken en in de geest van Harry Potter maken de meisjes hun eigen toverstafjes. De toverstokjes gaan - op één na - blijkbaar mee terug naar huis want we vinden er verder geen meer terug, behalve dan wat snippers. Gelukkig blijft het bij afgesneden snippers!
We houden een barbecue en eten patat met een aansluitende nostalgische activiteit; ouderwets elpees draaien op onze platenspeler die ik voor dit doel naar buiten heb gebracht. Fenna en ik hebben eerder die week alle elpees doorgespit en we hebben drie stapeltjes gemaakt. Een stapeltje elpees "wél draaien", muziek die kleindochter Fenna herkent zoals Queen en Fleetwood Mac, een stapeltje "misschien draaien", zoals de groep met de zussen Heart en een stapeltje "direct terugleggen", waaronder verzamelelpees uit de jaren 70 die ik al gedeeltelijk uit mijn geheugen gewist heb en waar ik zeker nog een keer voor ga zitten!
Als ik later het eerste stapeltje ophaal ligt daar nog een elpee, alleen en aan de kant gelegd van Boudewijn de Groot met lang haar... Nostalgie ten top en vroege herinneringen! Toch bijzonder dat mijn kleindochter uit dit stapeltje zoveel nummers kent, dus geen vergane glorie! Er wordt nog even gevraagd waar mijn album van de Cats is.... Ja, de Cats, ik was vroeger gek op de Cats! Het album heb ik echter niet meer op vinyl maar ooit opnieuw cadeau gekregen op CD, met DVD en deze heb ik eens uitgeleend en nooit weer teruggekregen! Mocht degene (ik weet niet meer wie...) die dit van mij heeft geleend, dit lezen, doe me even een seintje....
Die nacht nemen we afscheid van de hittegolf! Noodweer kondigt zich aan, onweer en storm houden ons allemaal uit de slaap. Anne en Ingrid, die in de camper slapen schrikken wakker door de storm die de camper heen en weer doet schudden en die een raam uit de sponningen rukt. In de kletterende regen gaan ze met vuilniszakken en tape aan de slag om het ontstane gat provisorisch te dichten en gaan in het huis afwachten wat er verder gebeurt.
Zoon Erwin probeert uit alle macht de ramen en de luiken te sluiten, wat bijna niet lukt door de tollende storm (een windhoos?). Hij kan in de tuin niets meer zien, het gaat enorm te keer. Bliksemschichten schieten voortdurend door de lucht en het gerommel houdt constant aan.
Jappie moet er tweemaal uit om de elektriciteit weer in te schakelen, die met dit weer uit slaat. Tsjonge jonge, wát een weer! Het houdt aan tot in de ochtend en we zijn dan ook allemaal wel een aantal uren slaap tekort gekomen.
De tuinstoelen liggen overhoop door de tuin verspreid en we kunnen opgelucht ademhalen als we zien dat de pas afgeleverde deuren en ramen nog overeind staan, onbeschadigd!
We maken de volgende dag maar even tijd om met elkaar alles wat die week is afgeleverd netjes in de kelder te zetten, nu er nog mankracht voldoende is!
"Met de hulplijn" neem ik de telefoon op.... "Hoe heet gehakt in het Frans, we kunnen het niet vinden..?" "We staan bij de supermarkt, maar die is niet open, waar moeten we nu naartoe..?" En...."help, we zijn verdwaald en staan nu midden in een maïsveld en er zat een kwaaie hond achter ons aan, we konden maar net op tijd over een hek klimmen....!"
De laatste melding komt als we met elkaar onder de lindeboom zitten, waar me zojuist een kaartspel is uitgelegd en we op het punt staan om te kijken of ik het heb begrepen. Ingrid, Tije en ik springen in de auto om het verdwaalde stel zo snel mogelijk te redden!
Een appje leert ons waar de twee zich bevinden en het reddingsteam gaat op pad! Een klein weggetje brengt ons naar een gehuchtje waar vier zwaaiende armen ons tonen waar we heen moeten. Twee vermoeide mensen met verhitte gezichten stappen in en we krijgen hun verhaal te horen; een boer in het gehucht heeft het pad afgesloten met prikkeldraad en door over een hek te klimmen kwamen ze uit op het erf van de boer, die hen wegstuurde, terug over het hek, waardoor ze dus gelukkig zijn hond konden afschudden.
Andere mensen stuurden hen onder het prikkeldraad door, richting ons dorp, maar het prikkeldraad was te hoog en te dicht en de stekels die er omheen stonden nodigden ook niet uit....
Tsja, dan bel je je hulplijn toch?
Het toeval wil dat we een paar dagen later nog een wandeling met elkaar rondom Etang Neuf maken, en wie komen we daar tegen? Het stel wat onze dwalers onder het prikkeldraad door stuurde komt ons tegemoet lopen, terwijl ze lachend vragen of we hen teruggevonden hebben! Ze zullen vast wel even denken dat er nu begeleiding bij is, hahah!! Gekke avontuurlijke Nederlanders :-)
En nu is het maandag, tijd voor het blog en de foto's. De jeugd is allemaal onderweg naar huis, het ene gezin is zondag vertrokken en het andere gezin vanmorgen.
We zijn nu weer saampjes en het huis voelt best groot! We zetten de wasmachine aan en nemen nog maar een bakkie koffie! Op tafel liggen een tekeningetje in geel en rood met een zon met stralen, beestjes met een big smile, ballonnen en hartjes van Amy en nog een achtergebleven toverstokje....
Sim sala bim!
Reactie plaatsen
Reacties