Weer in ons ritme!

Terug via Denemarken en Duitsland naar Fryslân, waar we nog een dag of tien leuke dingen met familie doen, uitstapjes, bezoekjes, etentjes maar ook hier en daar wat medische contrôles. We kijken terug op een heerlijke reis zonder nare gebeurtenissen! 

 

Na onze thuiskomst staan ex-collega Sandra met haar man en camper bij ons voor de deur. Ze blijven een nachtje op de oprit staan, wat betekent dat we de avond heerlijk kunnen genieten van een, twee, drie, vier hapjes en evenzoveel drankjes en dan in eigen bedje kunnen kruipen! Zij trekken de volgende dag door richting Spanje en Portugal, terwijl bij ons de wasmachine overuren draait, de droogmolen volhangt met vakantie-was en we moeten wennen aan de - voor ons gevoel - enorme ruimte om ons heen na zo'n tijd verblijf in "Fan(h)ús". 

 

Aangenaam verrast zijn we als we zien dat buurboer de schuur naast ons huis heeft laten opknappen. Er hangen keurige goten met bijbehorend afvoerwerk, in plaats van de kapotte, afhangende en door vuistgrote hagelstenen doorboorde plasticgoten, die hier en daar nog ergens vastzaten en waar we ons best wel aan stoorden. Jappie oppert regelmatig de afgelopen tijd dat hij er zelf wel nieuwe goten onder zet, omdat het zicht er op niet fraai is. 

Maar het is dus keurig nu, het hoge gras op het stukje land dat bij de boerenschuur hoort, is gemaaid. We treffen de buurboer in het land en laten hem weten hoe blij we zijn met dit nieuwe uitzicht en dat is niet alles, het regenwater loopt vanaf zijn dak, via de afvoeren, nu rechtstreeks naar onze vijver. Is het water dáár dan weer te hoog, dan loopt het overtollige water via een overloop weer terug naar zijn land. Dit is tenminste de bedoeling, we moeten nog controleren hoe het allemaal precies loopt, het idee is in ieder geval bijzonder goed!

Tevens laat buur ons weten dat wij het stukje grond aan onze kant van zijn schuur best mogen gebruiken; hij kan daar verder toch weinig mee. 

 

Binnen in huis is het net zo netjes als toen we vertrokken! De oppas doet post en kamerplanten voor ons, verder komt er al die tijd niemand in huis, dus blijft het netjes! 

Op het eerste gezicht ziet de tuin er redelijk uit, het gras staat hoog uiteraard, de boontjes hangen helaas wat troosteloos en verdord aan de bonenstaken, aan de paprikaplant vind in drie wat scharminkelige paprika's, nog eetbaar. 

De aardbeien kunnen nog geplukt, er zitten nog bloemen in; hopelijk komen er nog wat van die lekkere rode bolletjes aan! Ze zijn echt heerlijk en het warme herfstweer nodigt nog uit tot bloei! Niet alleen van de aardbeien, maar je ziet overal door de tuin nog kleur en fleur. Ons eerste appeltje aan het vorig jaar geplante appelboompje is een feit! 

Boerenkool, wortels, uien en spruiten doen hun best en beloven veel lekkere gezonde maaltjes! 

Tussen al die heerlijke zonnige en warme dagen is er één dag regen, véél regen. In departementen om ons heen gaat het tekeer met al dat water; overstromingen, instortingen en op het nieuws zie je auto's meegesleurd worden door het water. Gelukkig is het hier niet zo erg, wij hebben alleen een flinke onweersbui die ervoor zorgt dat de elektriciteit ergens geraakt wordt (dat heb je hier regelmatig omdat de leidingen bovengronds hangen), met als gevolg dat we in het donker zitten. De accu van mijn laptop is vol en dus gaan we foto's kijken van onze reis! Kaarsjes erbij! Gezellig!

 

We zijn een goede ervaring rijker met de Franse Impôts, de belastingdienst. Tijdens onze reis log ik een keer in ons account in van deze Impôts omdat er post is. We zien dat het adres nog steeds niet aangepast is en dat brieven naar Nij Beets gaan. Die moeten daar natuurlijk helemaal niet naartoe en online, per brief en per mail is er nog steeds niks veranderd! Bah, ik maak een afspraak (wat dan weer wél online lukt) voor elf uur op een ochtend deze week. Een uur te vroeg komen wij aan, we weten dat in verband met werk aan de weg in en om de wijk waar wij verwacht worden veel tijd verloren kan gaan met wachten, omrijden en parkeren. 

Ik rij de Kangoo echter recht een P-plekje in, waarna we nog een minuutje moeten lopen en we ons dus nog vóór tien uur melden aan de balie. Oh, wat bent u vroeg! Ik vraag even....un instant... Een jongeman komt aanlopen, Madame Waringa? Ja-aa? Komt u maar mee, we kunnen meteen wel even in gesprek. Nou zeg! Hij wijzigt adresgegevens, maakt een aantekening dat onze verbouwing pas volgend jaar klaar is (misschien) en de overkapping voor de auto laten we vervallen.... tien minuten later staan we weer buiten! 

 

Een dagje uit; een netwerk etentje staat gepland voor vrijdag. Met een man of dertig lunchen we in het stadje Chambon-sur-Vouaize, dat in de Creuse ligt. Eerder zijn we hier al een keer voor een afspraak met een makelaar, welke ons een woning in de buurt laat zien. Op die dag, meer dan twee jaar geleden, beloven we onszelf dat we nog een keer terugkomen om het stadje met zijn omgeving wat beter te bekijken. Jawel, dit is onze kans en het weer werkt weer helemaal mee! 

We bekijken de abdijkerk en struinen over pleintjes bedakt met platanen die hun bladeren al laten vallen, door straatjes met hier en daar een winkeltje waar een dame haar voorraadje herfstchrysanten met een tuinslang bewatert, of een galerietje waarvoor een man op een klapstoel een sigaretje rookt en waar zijn hond lui opkijkt als wij langswandelen. Het lijkt wel zomer, echter de oranje-bruine stapels van samengeharkte  bladeren overtuigen ons van een zekere herfst...

We rijden langs de gorges van de rivier de Tardes en de Vouaize, we lopen over de Pont Suspendu de Saint-Marien, een oude hangbrug en wandelen daarna omhoog naar een eenzaam kapelletje, de Chapelle de Sainte-Radegonde. Op deze plek kun je heerlijk picknicken met uitzicht over het water en het afwisselende heuvellandschap. Wij hebben uiteraard al geluncht, dus deze plek houden we in gedachten voor een volgende keer! Een zeer geslaagd tochtje.

Op naar huis, waar we even afwachten of we weer zo'n prachtige zonsondergang hebben, zoals die waar we al bijna twee weken lang op getrakteerd worden....