Alweer een grens over!
Neil Diamond zingt Song sung blue en ik zing mee. Een nummer dat ik vroeger op een vinyl singletje kreeg toen ik nog op school zat en een verjaardagsfeestje had. Werd ik 13? Zoiets zal het zijn geweest.
Song sung blue, everybody knows one.... ja voor mij is dát wel zo'n song!
Diamond zingt zijn nummers op de cd die we in de radio stoppen, want radiozenders zijn hier in de camper bijna niet te ontvangen en een beetje muziek tijdens het rijden is toch wel lekker!
Terwijl we voor de derde keer Cracklin Rosie voorbij horen komen, rijden we Zweden uit en Noorwegen in.
We staan op een camperplaats aan de Trondheimfjord bij een klein eilandje met daarop een fort. Je loopt er via een klein houten bruggetje naartoe of bij eb over de grond die droogvalt.
Wát weer een plek om te staan! Uitzicht op de fjord, de bergen, het eilandje met het fort en aan de andere kant achter een houten hek staan rode koeien die vredig grazen in het hellende boerenland.
Het is koud! Negen graden is het vandaag en waar we tot nu toe steeds in T-shirt, korte broek en de blote voeten in sandalen gestoken konden blijven lopen - nou ja, soms een vestje extra in de avond - heb ik nu twee vesten over elkaar aan, sokken en de bergschoenen opgezocht en de laatste Zweedse kronen besteed aan een dikke trui die overal overheen kan en warme sokken met een rendierenpatroontje! Jappie geeft niet toe aan de lage temperatuur en blijft lopen in zijn korte broek en blote voeten, maar zit nu toch met een fleece over de knieën en zijn sneekers aan!
De dag hiervoor lopen we zoals gezegd nog in een heerlijk temperatuurtje naar de grootste watervallen van Zweden, de Tannforsenwaterval die met bulderend geweld zijn massa's water bijna veertig meter naar beneden stort. Door de kracht spat het water zo hoog op, dat de zon er een regenboog op weerkaatst, een prachtig gezicht!
We bezoeken deze week wat musea, zien hoe het Sami-volk hier door de jaren heen leefde en werkte, welke gereedschappen men gebruikte en hoe ze hun woonomgeving gebruikten door de eeuwen heen. Een ander museum is al gesloten, maar buiten staan oude legertrucks, militaire vliegtuigen en wapentuig opgesteld. Je kunt er vrij tussendoor lopen en rondkijken.
In veel dorpjes vind je een streekmuseumpje waar alle ouwe meuk verzameld wordt en tentoongesteld in wat ooit een belangrijk gebouw is geweest in datzelfde dorp. Zo bezoeken we een streekmuseum dat gevestigd is in de oude staalfabriek. De nieuwe fabriek staat er tegenover en daar worden - net als vroeger in de oude fabriek - stalen veren gemaakt in alle denkbare maten die over de hele wereld worden verspreid. Er is natuurlijk een aanzienlijke historie van de fabriek, daarom is het pand nu een museum en alles, ja echt ALLES wat de dorpelingen zelf de moeite waard vinden wordt naar het museum gesleept, gesjouwd of gesleed (in de winter). Jappie is uitermate geïnteresseerd in alles wat met staal te maken heeft, dus hij geniet. Zelf vind ik een hele wand met oude camera's, film- en fotorolletjes en gadgets die men kado kreeg bij aanschaf van een camera of iets van dien aard.
Meerdere ruimtes zijn ingericht met spullen uit de jaren zestig en ik denk dat menig liefhebber hier zijn slag zou kunnen slaan voor het inrichten in eigen huis! Blijkbaar heeft er in het dorp ook iemand geleefd die goed kon schaatsen, want er staan bekers en hangen medailles van behaalde overwinningen van schaatswedstrijden. Een oude schaatsfabriek heeft honderden onderstellen van schaatsen - noren -gedoneerd, die op een hoop liggen te luieren.
In de oude directiekamer staat op een enorme tafel met daaromheen acht zware, met donkerrood velours beklede fauteuils, nog een asbak vol peuken.... In een oud keukentje herken ik veel spulletjes die mijn moeder en zelfs oma dagelijks gebruikten... vergane glorie!
Ja, wij vermaken ons hier wel!
We merken dat de zomer hier op zijn eind loopt. Er is best overal nog wat volk op de been vanwege het mooie weer, maar veel activiteiten zijn al voorbij, gesloten of gaan op heel korte termijn dicht voor de herfst hier binnenvalt. Boombladeren beginnen hier en daar geel, rood en bruin te kleuren, paddestoelen staan nu al overal en het wordt 's avonds al sneller donker.
Nu staan we dus, zoals hierboven beschreven, op een mooie plek aan een fjord. Donkere wolken en nevelachtige regenbuien boven het koud aandoende water geven een sinistere sfeer aan het fort en de daarachter oprijzende bergen nu het wat donkerder wordt.
Wandelaars en vissers trotseren dit Noorse weer!
Ik trek zo mijn nieuwe dikke trui maar eens aan!
Reactie plaatsen
Reacties
Genieten geblazen!